شفاعت مؤمنان

اولیای الهی و مؤمنان نیز از امتیاز شفاعت و توسّل برخوردارند، چنان که خدای سبحان می فرماید که بر پیامبر و مؤمنان سزاوار نیست که برای مشرکان دوزخی استغفار کنند: «مَا كَانَ لِلنَّبِيِّ وَالَّذِينَ آمَنُوا أَن يَسْتَغْفِرُوا لِلْمُشْرِكِينَ وَلَوْ كَانُوا أُولِي قُرْبَى مِن بَعْدِ مَا تَبَيَّنَ لَهُمْ أَنَّهُمْ أَصْحَابُ الْجَحِيمِ» . مفهوم آیه شریفه آن است که برای غیرمشرک می توانند مغفرت بخواهند و استغفار آنان اثر بخش است، وگرنه نهی از طلب مغفرت برای مشرک لغو است، چون در این حال آمرزش خواستن برای مشرک و غیرمشرک یکسان می شود، در حالی که آیه شریفه در مقام تحدید است و مفهوم دارد، در نتیجه نهی آیه شریفه از استغفار پیامبر (ص) و مؤمنان برای مشرکان می فهماند استغفار پیامبر (ص) و مؤمنان برای غیرمشرک مفید است.
استغفار مؤمنان نیز شفاعت آنان برای دیگران است. روایاتی که سفارش می کند برای برادران مؤمن خود دعا کنید و همچنین دعا کردن در نماز شب برای چهل مؤمن و ادعیه مؤمنان در قرآن کریم از مصادیق شفاعت مؤمنان در حق یکدیگر است: «رَبَّنَا اغْفِرْ لَنَا وَلِإِخْوَانِنَا الَّذِينَ سَبَقُونَا بِالْإِيمَانِ» ؛ «رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِن نَّسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِن قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنتَ مَوْلَانَا فَانصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ» ؛ «يَوْمَ لَا يُخْزِي اللَّهُ النَّبِيَّ وَالَّذِينَ آمَنُوا مَعَهُ نُورُهُمْ يَسْعَى بَيْنَ أَيْدِيهِمْ وَبِأَيْمَانِهِمْ يَقُولُونَ رَبَّنَا أَتْمِمْ لَنَا نُورَنَا وَاغْفِرْ لَنَا إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ» .